Symposium Macsabale Ankara. 2017
Ο δρόμος της κεραμικής, ο δρόμος των συμποσίων που με πολύ ενδιαφέρον και χαρά ακολουθώ για πολλά χρόνια, μ΄ έφερε στου φεγγαριού την άκρη, εκεί κάπου στην Ανατολή, προς Τουρκία μεριά, στην καρδιά της. Άγκυρα! Πάνω στα τείχη της παλιάς πόλης είδα το σύγχρονο, το νέο, και ουρανοξυστικό σήμερα που πάλευε απεγνωσμένα να επιβληθεί στο παρελθόν.
Ματαίως όμως. Η απλότητα του παρελθόντος ήρθε νυχοπατώντας να μας συναντήσει στις όμορφες αίθουσες του αρχαιολογικού μουσείου της πρωτεύουσας όπου ξεναγηθήκαμε. Περιδιαβαίνοντας τις αίθουσές του, ήταν σαν να έβλεπα μια έκθεση σύγχρονης κεραμικής, μόνο που οι ταμπελίτσες κάτω από τα εκθέματα μας παρέπεμπαν στα 3000 χιλιάδες χρόνια πριν. Ό,τι βλέπω και θαυμάζω έχει ήδη αποτυπωθεί. Ακραίο; Ίσως και όχι. Εμπνεόμαστε από τους προπάτορές μας. Μας οδηγούν ως γνήσια τέκνα τους και χαμογελούν όταν εμείς λέμε ότι φέρνουμε το νέο.
Πίσω στο συμπόσιο όμως… Όλες αυτές τις 15 μέρες συμβίωσα με κεραμίστες από όλο τον κόσμο, κεραμίστες δημιουργικούς, υψηλής τεχνικής κατάρτισης και γνώσεων. Έμαθα πολλά από αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους. Έγιναν δουλειές καταπληκτικές. Έζησα μια εμπειρία πρωτόγνωρη. Κατάλαβα πώς λειτουργούν τα καμίνια «Anagama» που χρησιμοποιούνται από αιώνες τώρα στην Άπω Ανατολή. Φούρνοι τεραστίων διαστάσεων για τα δυτικά δεδομένα. Εμείς ψήσαμε σε έναν 18μετρο Macsabale kiln ξυλόφουρνο στους 12600-12800 C. Χρησιμοποιήσαμε πηλό από Τουρκία και Γερμανία (creaton), έχοντας παράλληλα τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε το υάλωμα της επιλογής μας.
Ήταν ένα εξαιρετικό συμπόσιο. Όλοι εμείς, καλεσμένοι από το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της Τουρκίας το Hacettepe Universitesi, με εξαιρετική υποδομή, οργάνωση και φυσική ευγένεια σπουδαστών και καθηγητών. Όλα ήταν όμορφα…..
Θα το θυμάμαι αυτό το συμπόσιο όπως θα θυμάμαι και αυτό το αρχαιολογικό μουσείο.
